المپیکی ها را دیدیم المپیادی ها را ندیدیم!

البته این المپین ها، دانشمندان جوان کشورمان بودند که در المپیادها، رقابت ها و رویدادهای علمی و فناورانه جهانی افتخار آفریدند و بالانشینی استعداد ایرانی را همچون همیشه به رخ کشیدند.
اما دریغ و صد افسوس که همه ما از چهره ها و شخصیت ها بگیرید تا رسانه ها و حتی بخش قابل توجهی از مسئولان، آن طور که باید به افتخارآفرینی دانشمندان جوانمان توجه نکرده ایم. اجازه بدهید، فهرستی از این افتخارات را که در هفته های همزمان با المپیک رقم خورد با هم مرور کنیم:
-کسب دو مدال طلا و جایزه ویژه دانش آموزان ایرانی در المپیاد جهانی اختراعات و نوآوری‌های کره جنوبی ۲۰۲۴ 
-کسب یک مدال طلا و سه نقره دانش‌آموزان ایرانی در پنجاه‌و‌ششمین دوره المپیاد شیمی در شهر ریاض 
-کسب دو مدال طلا و دو مدال نقره دستاورد تیم المپیاد زیست شناسی ایران در المپیاد جهانی زیست شناسی سال 2024 قزاقستان
-کسب یک مدال طلا و چهار مدال نقره در مسابقات جهانی المپیاد فیزیک ۲۰۲۴ در اصفهان
 -کسب یک مدال نقره و یک مدال برنز برای نخستین‌بار در المپیاد جهانی اقتصاد
-کسب یک مدال  طلا،سه مدال نقره،یک مدال برنز  و یک دیپلم افتخار توسط تیم دانش‌آموزی اعزامی ایران در مسابقات جهانی المپیاد ریاضی انگلستان IMO2024
بنای مقایسه نیست، اما اساسا سخن این نگاشته، این نیست که در عملکرد کاروان و قهرمانان ملی المپیک 2024 پاریس و افتخارآفرینی های متعدد دانش آموزان نابغه ایران در رویدادهای جهانی مقایسه ای صورت دهیم، اما می توانیم با خود حدیث نفس و پرسشی را مطرح کنیم که چرا تا این حد به دانش و دانشمندان مان کم توجه هستیم؟ و صد البته بیراه نیست اگر خودمان را در معرض این «انتقاد» و «گلایه» قرار دهیم که مگر، این دانش آموزان همچون گوهر، قهرمانان و افتخارآفرینان این سرزمین نیستند؟ مگر اینان پرچم ایران را در همین روزهای المپیک پاریس، در نقاط دیگر جهان به اهتزاز درنیاوردند؟
در این که قهرمانان ورزشی که آنان نیز پاره های تن همین سرزمین و وطن اند، برای کسب یک مدال و افتخار سال ها مرارت و درد و مشقت متحمل می شوند، هیچ شکی نیست، چه بسا کسب یک مدال و سکوی قهرمانی توسط ورزشکاران در رویدادهای بین المللی تا روزها و هفته ها سبب ساز نشاط و شادابی جامعه و بهانه پمپاژ «امید» می شود اما نمی توان ارزش افزوده کوشش های علمی و دستاوردهای فناورانه جوانان پرتوان ایرانی در رویدادهای علمی جهانی را نادیده انگاشت و نسبت به آن ها بی تفاوت بود.
مجدد یادآوری کنیم که هدف این سطور، فروکاستن از ارزش همت، غیرت و تلاش های ورزشکاران نیست، بلکه هدف نقد یک رفتار، رویکرد و عملکرد اجتماعی است. رفتاری که به حق، ورزشکار قهرمان خود را می ستاید، پاداش های میلیاردی به او اعطا می کند، قاب اختصاصی از او در رسانه های رسمی می سازد اما در برابر قهرمان علمی خود در سکوت و خاموشی فرو می رود.
برای اثبات این ادعا که ما آن طور که باید قدرشناس دانش و دانشمندان مان نیستیم، به همین پرسش بسنده کنیم که در یک ماه اخیر، چند خبر از افتخارات دانش آموزان ایرانی در المپیادهای جهانی را از رسانه ها مطلع شدیم؟ رسانه ها چند برنامه ویژه درباره این قهرمانان علمی تولید و ارائه کردند؟ احتمالا خیلی از ما تا همین امروز مطلع نبودیم که فرزندانمان در المپیادهای جهانی در هفته های اخیر چه غوغایی برپا کردند.
باری؛ روی سخن در این مقال، همین بود که تمام قد به احترام قهرمانان علمی بایستیم، کلاه از سر برداریم و خطاب به آنان بگوییم، بی شک این شمایید که آبادی و سربلندی فردای ایران، انتظارتان را می کشد.
 اما شما ما را ببخشایید که بسیاری از اوقات فراموشتان می کنیم.403101
سیدصادق غفوریان/خراسان