رقابت سنگین وزنه‌بردار جوان ایران با غول‌های دسته فوق سنگین برای رسیدن به سکوی مدال در المپیک کافی نبود، زیرا وی از یک ارتقا رکورد نامتوازن رنج می‌برد و برای رسیدن به موفقیت، نیاز به تلاش بیشتری دارد.
دست پولادمردان ایران برای سومین دوره متوالی از کسب عنوان قویترین مرد المپیک کوتاه ماند تا تلاخادزه گرجستانی در این زمینه هتریک کند. در مسابقات دسته فوق سنگین وزنه‌برداری المپیک، علی داودی نماینده ایران بود که نتوانست به سکوی مدالی برسد. داودی که نشان نقره المپیک توکیو این دسته را در کارنامه دارد در مصاف با سه غول دنیای فولاد سرد بازنده شد. در این رقابت لاشا تالاخادزه به طلا رسید و لالایان ارمنی نقره را از آن خود کرد. گورمیناسیان بحرینی نیز در جایگاه سوم ایستاد تا علی داودی با ۴۴۷ کیلوگرم عنوان چهارم المپیک را از آن خود کند. داودی در حالی موفق به ثبت مجموع ۴۴۷ کیلوگرم شد که سه سال پیش و در المپیک توکیو و با وجود ۲۲ سال سن توانست با مجموع ۴۴۱ کیلوگرم در سکوی دوم قرار بگیرد و مدال نقره آن دوره از بازی ها را از آن خود کند. داودی در پاریس نشان داد تفاوت زیادی با جوان کم‌تجربه المپیک توکیو دارد. او هم رکوردهای خود را افزایش داده بود و هم اعتماد به نفس لازم را برای وزنه زدن در بالاترین سطح المپیک داشت، اما بار دیگر در رقابت با بزرگان یک بازنده بود. رقابتی که تمام کارشناسان باور دارند که قهرمان ایران، آن را در یکضرب باخت جایی که اختلاف رکورد وی با نفر نخست ۱۱ کیلوگرم بود و حتی می‌توانست به ۱۵ کیلوگرم نیز افزایش پیدا کند. داودی سال ۲۰۱۸ و در مسابقات جهانی ازبکستان با مهار ۱۹۷ کیلوگرم رکورد یکضرب جوانان این دسته را به نام خود کرد و از آن سال تاکنون تنها ۸ کیلوگرم ارتقا رکورد در یکضرب داشته است. کیلوهایی که تضمینی برای کسب نشان طلا در رقابت های آسیایی و جهانی نیست. او شاید در میدان مانند توکیو بتواند با ۲۰۰ کیلوگرم یکضرب و ۲۴۱ کیلوگرم دوضرب به عنوان نقره برسد، اما با ورود گورمیناسیان به مسابقات قاره آسیا، دیگر حاشیه امنیت لازم را ندارد. گورمیناسیان با حضور خود در قاره کهن به سلطه ایران بر فوق سنگین وزنه‌برداری این قاره پایان داد تا جایی که داودی در بازی های آسیایی هانگژو به مدال نقره بسنده کرد. اگر تالاخادزه را غول شکست ناپذیر قلمداد کنیم، داودی باید با لالایان ارمنی و گورمیناسیان بحرینی رقابت کند. رقابتی که نایب قهرمان المپیک توکیو برای موفقیت در آن نیاز به یک ارتقا رکورد متوازن دارد، ارتقا رکوردی که هم شامل یکضرب و هم دوضرب شود. داودی در پاریس جشن مهار ۲۰۵ کیلوگرم را در یکضرب برپا کرد اما در این حرکت وزنه برداران گرجستانی، بحرینی و ارمنی بیش از ۲۱۵ کیلوگرم را مهار کردند. اختلاف ۱۰ کیلوگرم رکورد در یکضرب بار روانی سنگینی است که داودی جوان در دوضرب باید آن را به دوش بکشد. داودی در پاریس نه تنها در برابر این بار روانی ایستادگی نکرد بلکه ۲ حرکت پایانی خود که حکم مدال را برای او داشت با خطا پشت سر گذاشت. او نتوانست وزنه ۲۵۷ کیلوگرمی را مهار کند و در نهایت در دوضرب با وزنه ۲۴۲ کیلوگرم به کار خود پایان داد تا اختلافش رکوردش با مجموع قهرمان این مسابقات ۲۱ کیلوگرم باشد. داودی می داند که چهار سال دیگر کار راحتی در لس آنجلس ندارد زیرا هم سن وی به مرز ۳۰ سالگی خواهد رسید و هم اینکه مدعیان داخلی و خارجی دیگری ظهور خواهند کرد. داودی می‌تواند از سرنوشت تالاخادزه درس بگیرد مردی که مردادماه سال ۱۴۰۰ با مهار ۲۲۵ کیلوگرم در یکضرب رکوردار المپیک شد اما در پاریس نشانی از روزهای اوج نداشت. تالاخادزه حتی آذرماه سال ۱۴۰۰ موفق شد در تاشکند وزنه ۲۶۷ کیلوگرمی را مهار کند اما در پاریس دست های وی برای مهار وزنه ۲۵۵ کیلوگرمی لرزان بود. لذا داودی برای استفاده از تنها فرصت المپیکی خود باید به فکر ارتقا متوازن رکوردها باشد و در این مسیر از دانش مربیان بزرگ این رشته استفاده کند. در ایران بزرگانی حضور دارند که زمانی صاحب نام در این دسته بودند. حسین رضازاده ابرستاره دسته فوق سنگین و بهداد سلیمی قهرمان المپیک مهمترین نفراتی هستند که می‌تواند با بهرگیری از دانش و تجربه خود داودی را به سمت مدال طلای المپیک ۲۰۲۸ سوق دهند. رضازاده و سلیمی که خود زمانی غول شکست ناپذیر این دسته بودند به خوبی می‌دانند مدال نقره یا برنز المپیک با وزنه های ۲۰۵ کیلوگرم در یکضرب و ۲۵۰ کیلوگرم در دوضرب به دست نخواهد آمد. قهرمانان مجرب و کارکشته وزنه برداری ایران باید این مساله را به خوبی برای داودی جوان تشریح کنند که المپیک لندن و توکیو دیگر تکرار نخواهد شد تا وزنه برداری بتواند در آن با رکورد مجموع کمتر از ۴۵۰ کیلوگرم مدال نقره کسب کند.۴۰۱۰۱
دیدگاه ها