قدم به قدم تا کعبه عشاق

گرمای روز، سرمای شب، خستگی و سختی راه بسیارحقیرتر از آن است که مانع وصال عاشق و معشوق شود. در این روزها تعداد خادمان علی بن موسی الرضا(ع) بسیار بی شمارتر از هر زمان دیگری است و در آمار و ارقام نمی گنجد، کدام آمار آن قدر دقیق است که پیرزنی که در راه ایستاده و نان به زوار تعارف می کند یا کودکی را که در روستایی در مسیر زائران آب توزیع می کند، به شمار بیاورد؟ در این مسیر تاریخ به نظاره ایستاده است؛ درفش های مزین به نام سلطان سریر ارتضا علامت راه زائران است و خادمان مواکب به دنبال زائری اند که اندکی در سایه موکبشان بیاساید و گرد راه از صورت بشوید و آب و شربتی بنوشد و بعد به راه بیفتد و افتخار خدمت را برای موکب و خادمانش به جا بگذارد. هر کدام این مردم قصه ای دارند، قصه هایی به اندازه عمر یک انسان؛ مادری همراه با کودک چند ماهه اش آمده، آن هم کودکی که سال ها منتظرش بوده و از بخشش کرامت امام هشتم است. آمده تا نذرش را ادا کند درست مثل خادمی که شفای عزیزش را از امام مهربان گرفته و حالا با ظرف آبی در دست در راه ایستاده تا پای زائران را بشوید. آری این راه سخت است و در این گرمای آفتاب سوزان، خدمت گزاری سخت تر... اما وصال نزدیک است و زیباترین قاب آن جا خواهد بود که زائر به مشهد می رسد و امام مهربانی ها او را در آغوش می کشد و چه لحظه زیبایی است برای خادمی که سربلند این امانت را به دست امام رئوفش رسانده است.

معین الضعفا

در مسیر زائران پیاده با برخی از آن ها هم قدم و این تجربه زیبا را با آن ها شریک می شوم. در این جمع دو خواهر حضور دارند که از نیشابور می آیند. اولی می گوید که اولین سالی است که پیاده به مشهد می آید اما خواهرش که ۱۵ بار پیاده به مشهد آمده است، می گوید: برادری داشتم که به رحمت خدا رفته اما مدت ها بچه دار نمی شد، مادرم نذر کرد که پیاده به پابوس امام رضا(ع) برود، پس از این نذر بود که خدا به برادرم فرزندانی داد و امروز که برادرم به رحمت خدا رفته این بچه ها برایمان به یادگار مانده اند.

جلوتر دسته دیگری از زائران با علمداری پیرمردی که آفتاب صورتش را سوزانده در حرکت اند. از سفرشان به مشهد می پرسم، می گوید: از شهرستان ششتمد در نزدیکی سبزوار آمده ایم. دو روز است که در راه هستیم و شش بار است که به مشهد می آیم. او مکثی می کند و از خاطره ای می گوید که گره از کارش باز کرد: یک بار در زندگی مشکلی داشتم و حل آن را غیرممکن می دانستم، خاطرم هست در مسیر پیاده روی به سمت حرم امام رضا (ع) به تپه سلام که رسیدم و به حرم امام رضا (ع) سلام دادم، حاجتم را خواستم و گره از کارم باز شد.

بیش از نیم میلیون زائر پیاده در راه مشهد

در ادامه با حسین رضایی سخنگوی جمعیت خدمت گزاران زائران پیاده امام رضا(ع) همکلام شدیم که سال هاست او و جمعی از خیران این جمعیت افتخار خدمت رسانی به زائران پیاده را دارند. رضائی در گفت و گو با «خراسان رضوی» درباره کاروان هایی که در مسیر رسیدن به مشهدالرضا (ع) هستند، می گوید:  کاروان ها به دو صورت برای دریافت خدمات ثبت نام کردند، گونه اول کاروان هایی هستند که پیاده می آیند و نیاز به دریافت خدمت در طول مسیر جاده دارند که ما علاوه بر ارائه خدمات اسکان و تغذیه در مسیر، اقدام به تعیین مسیر و هماهنگی برای دریافت خدمات در مسیر می کنیم. گونه دوم کاروان هایی هستند که پیش بینی اسکان نکرده اند و ما مطابق وظیفه اسکان لازم را برای این عزیزان فراهم می کنیم. امسال ما از ۱۴ استان زائر پیاده خواهیم داشت که دورترین مسافت پیمایش مسیر پیاده از شهر نهبندان در استان خراسان جنوبی است البته در مسیرهای طولانی دیگری مثل شهر کلاله استان گلستان و البته شهر تهران هم زائر پیاده خواهیم داشت. وی می افزاید: خوشبختانه امسال تا الان امکانات لازم برای اسکان حدود 70هزار زائر و پذیرایی سه وعده صبحانه، ناهار و شام را فراهم کرده ایم. علاوه بر اسکان و تغذیه، خدمات درمانی نیز به زائران ارائه خواهیم کرد. مطابق پیش بینی های ما امسال حدود 500 هزارنفر زائر پیاده خواهیم داشت. رضائی تصریح می کند: تا جمعه شب حدود ۵۸ هزارنفر در مسیر های جاده ای بوده اند و روز شنبه حدود ۱۲ هزارنفر به این تعداد اضافه شدند. سعی کرده ایم خدمات فرهنگی هم به زائران پیاده ارائه کنیم و هماهنگ شده که همه کاروان ها یک روحانی هم همراه داشته باشند که البته در مسیر مورد حمایت و کمک بخش های فرهنگی مواکب قرار می گیرند. بیشترین حجم مشارکت مردم در نذورات در بخش تغذیه است و بهتر است که در بخش فرهنگی هم خیرین محترم بیشتر وارد شوند و در کنار نذر در دیگر بخش ها نیازهای فرهنگی این مسیر را هم پوشش دهند.