پس‌ از اشغال ایران در شهریور۱۳۲۰ و برکناری رضاشاه از قدرت، دوران جدیدی در حیات سیاسی ایران فرا رسید. مهم‌ترین ویژگی سیاسی این مقطع فروپاشی نظم دولتی و فراهم شدن فرصت برای کنشگری نیروهای سیاسی مختلفی بود که در دوران رضاشاه مجبور به سکوت شده بودند و اکنون با باز شدن فصا به صحنه سیاست بازگشتند